Het Gakkelsyndroom
door Menno Marrenga
DE DORPSKINDEREN vertelden dat de Peace Corps Volunteers terug waren gegaan naar Amerika. Twee jaar lang hadden we in hetzelfde dorp gewoond en niet éénmaal hadden we met elkaar gepraat. De enige blanken leven twee jaar lang samen in een Saamakadorpje van slechts vijf of zes families groot, en wisselen geen woord – misschien iets voor het Guiness Book of Records? Ach, misschien begrijp ik het ook wel. Die kinderen melden zich voor Peace Corps, ze worden uitgezonden naar een stam echte bosnegers, peace en democracy uitdragen – en dan blijkt de nieuwe buurman een Hollander. Wat een afknapper. Wie kan zich een vervelender mensensoort voorstellen? Zelfs een buurman uit Slowakije of Brunei heeft nog iets romantisch, maar een “Hollander”...
