dinsdag 29 januari 2008

Actueel in Beeld

Hart van bloemen

WATERGRAAFSMEER - AmsterdamS VensteR werd door een bezoeker erop gewezen dat een deel van de bloemenberg voor de vorige week maandag overleden dominee Rudy Polanen, in de vorm van een hart op zijn graf was uitgezet. Reden voor mij gisteren, voor ik naar mijn werk ging, even De Nieuwe Ooster aan te doen. Hiermee kon ik meteen ook de constatering van een gemeentebroeder van de Koningskerk op de proef nemen. Tijdens de ingetogen zangdienst van zondag, toen gemeenteleden gevoelens en prettigste herinneringen met elkaar deelden, wees hij op de ‘prominente plek’ die Polanen was toegewezen. “Het staat op een tweesplitsing onder een hoge boom die in de zomer schaduw biedt en in de winter zonnestralen doorlaat. Het is precies zoals onze dominee was”, aldus die broeder. Je hoeft inderdaad slechts de eerste splitsing links af te slaan en je loopt, niet te missen, recht op het graf van Polanen af. De rijksmonumentale Nieuwe Ooster voelt meer aan als een wandelpark van bezinning dan als een begraafplaats, met markante gedenktekens en grafstenen als coördinatoren op splitsingen. Ook de plek van Polanen roept in alle rust om een markant gedenkteken. Hierbij mijn oproep aan de Koningskerk hiervoor een inzamelingsactie onder de Surinamers, hier en overzees, te starten. Als men dat al niet van plan is.

Post uit Saamaka

Bakaama

door Menno Marrenga

Bakamaa doo! Bakaama doo!” gilden de kinderen opgewonden, dus is er iemand uit de stad aangekomen. We gingen allemaal naar de landingsplaats, en zagen nog net hoe Gaston met de schipper onderhandelde over de vrachtprijs, waarop de schipper tevreden verder voer. Op de landingsplaats stond een indrukwekkende hoeveelheid vracht: zes dozen limonade, twee gigantische luidsprekerkisten, twee dozen rum, een televisietoestel, een kist champagne, een babybadje, een gettoblaster, een opvouwbare kampeertafel, een elektronisch orgel en nog een heleboel andere dozen en tassen met van alles er in. Gaston was acht jaar geleden als gastarbeider naar Kourou vertrokken, nu was hij dus teruggekomen, bulkend van het geld zo te zien...


Lees verder in: 'Post uit Saamaka'

zaterdag 26 januari 2008

Inspirerend afscheid van Rudy Polanen


Bloemen, bloemen en
nog eens bloemen

AMSTERDAM – Bloemen, bloemen en nog eens bloemen. Dat is het eerste wat in mij zal opkomen als ik ooit de herdenkings- en uitvaartdienst zal herinneren van de maandag als ‘bliksemslag bij heldere hemel’ overleden dominee Rudy Polanen, die deze zaterdag werd begraven. Meer dan 18 jaar was hij predikant van de EBG-gemeenten Amsterdam-Stad en Flevoland. Er was niet alleen sprake van een bloemenzee en bloemenhaag maar ook van een bloemenberg. Ook al waren de bloemstukken geplaatst tegen de uitgegraven aarde van zijn graf, op De Nieuwe Ooster in Watergraafsmeer: het deed niets af aan het laatste. Niet eerder had ik zoiets gezien. De herdenkings- en uitvaartdienst van Polanen was buitengewoon indrukwekkend. De Koningskerk, op loopafstand verderop, was afgeladen. In de hallen en buiten stonden drommen mensen te wachten, die applaudisseerden toen de kist naar buiten werd gedragen. Voor de nieuwsgierige die Polanen niet heeft gekend werd toch wel één ding duidelijk: Amsterdam, Paramaribo, Suriname en Nederland hebben daadwerkelijk een bijzonder boegbeeld verloren...

Actueel in Beeld


Lange rij voor verdiensten Polanen

WATERGRAAFSMEER - Tussen de twee- en drieduizend belangstellenden hebben vrijdagavond afscheid genomen van dominee Rudy Polanen, predikant van de EBG-gemeenten Amsterdam en Flevoland. Polanen, die maandag plotseling overleed, lag opgebaard in de Koningskerk in van ’t Hofflaan in Watergraafsmeer. Hoewel er rekening gehouden werd met een grote toeloop was de organisatie overdonderd door het uiteindelijke aantal. De gelegenheid tot afscheid nemen was gepland tussen zeven en acht uur ’s avonds, maar de rij buiten van wel van zo’n honderd meter lang heeft tot zeker tien uur aangehouden. Ook raakte het verkeer in de directe omgeving ontregeld. “Maar we hadden het eigenlijk moeten verwachten gezien de man zijn verdiensten”, zegt Mike Kensenhuis van de EBG-gemeente Amsterdam over het overweldigende aantal belangstellenden. Polanen wordt zaterdag begrafen op De Nieuwe Ooster.
Biografie op: 'De Vensterbank'

donderdag 24 januari 2008

Dood Polanen ´slag voor heel Amsterdam´

Gemeenschap verliest boegbeeld


AMSTERDAM - “We zijn er kapot van. Er heerst alleen maar ongeloof”, vertelt Mike Kensenhuis, lid van de EBG-gemeente in Amsterdam en tevens woordvoerder van de familie Polanen. “We zijn diep geschokt”, zegt zanger en prominent gemeentelid André Conrad. Meer woorden zijn er voorlopig niet. Het plotselinge overlijden van dominee Rudy Polanen, afgelopen maandag, is niet alleen voor de Surinaamse gemeenschap maar voor heel Amsterdam een groot verlies. “Een slag voor de stad”, sprak burgemeester Job Cohen tegenover stadstelevisiezender AT5, die haar edities van dinsdag opende met: 'Boegbeeld Surinaamse gemeenschap overleden'.
Polanen, predikant voor Amsterdam-Stad en de provincie Flevoland, overleed op 64-jarige leeftijd aan de gevolgen van een bacteriële infectie na een kleine medische ingreep in het ziekenhuis. Hij wordt in Amsterdam vooral geroemd om zijn constante oproep tot verzoenende houding tussen etnische groepen. Daarnaast had hij veel contact met stadsdeelbestuurders en de politie. “Hij heeft daarbij het belang van religie voor migranten onderstreept”, aldus Cohen. Kensenhuis voegt toe: “Hij was nadrukkelijk Surinamer maar hij sprak steeds van 'onze stad'.”
Na de Decembermoorden werd Polanen in Suriname voorvechter van de mensenrechten. Hij was van 1986 tot 1989 voorzitter van de Organisatie voor Gerechtigheid en Vrede (OGV). Maar hij zal vooral worden herinnerd als een allemansvriend die elke bigi yari, begrafenis of speciale dag even belangrijk vond om hoogstpersoonlijk zijn zegening of vertroostende woorden te komen uitspreken. Kensenhuis: “Hij kende als geen ander de noden en gevoelens onder het volk.” Polanen werd onwel tijdens een uitvaartdienst. “Er mag gerust worden gesteld dat hij in het harnas is gestorven.”
Meer dan 18 jaar was hij predikant van Amsterdam-Stad. Onder hem is de gemeente-Zuidoost enorm gegroeid. De opdracht was om vanuit de EBG-kerk in het centrum de gemeenteleden te bezoeken. Maar Polanen voelde al heel snel aan dat Zuidoost een apart stadsdeel was, met eigen kenmerken en eigen behoeften.
Op vrijdag kunnen belangstellenden van 19.00 - 20.00 uur lokale tijd afscheid nemen van Polanen, die zal worden opgebaard in de Koningskerk in stadsdeel Watergraafsmeer. En op zaterdag is een herdenkingsdienst van 11.00 tot 13.00 uur waarna de teraardebestelling zal plaatsvinden op De Nieuwe Ooster op steenworpafstand.-.

Foto´s: Dominee Rudy Polanen tijdens een feestelijke dankdienst van mijn 80 jaar geworden dierbare `Tante Friede´ Huisden-Overman in Amsterdam-Zuidoost, op 5 augustus 2007 - de dag dat hij zelf 64 werd.


Biografie op: 'De Vensterbank'
Artikel ook verschenen in de Ware Tijd van 23 januari 2008

zondag 20 januari 2008

Actueel in Beeld


Bloot met die billen!

We moeten allemaal eens met de billen bloot. Desi Bouterse, het kwakkelende Ajax én schrijver dezes kunnen erover meepraten. Maar ook de Boom Chicago in Amsterdam moet toegeven dat je zonder naakt geen volle zalen meer kan trekken. Geïnspireerd door de ‘bil(l)board’-campagne van onderbroeken- en string-in-de-bil-fabrikant Sloggi doet het ‘meest succesvolle comedytheater van Nederland’ op eigen wijze een poging. De winderige scheten lijken van het reclamebord te waaien. Mij krijgen ze – voor alle zekerheid – niet in de zaal. Bovendien heb ik mijn puberale tijd van onderbroekenhumor wel gehad. Nou ja… niet altijd. Maar een vrolijke noot in grijs regenachtig Amsterdam is het zeer zeker.

Holle taal

waterkant.net
Verveeld leger

Minister Ivan Fernald van Defensie van Suriname wil niets weten van samenwerking in de maritieme zone met buurland Guyana. En Geert Wilders wil dat de regering actie onderneemt tegen de website Marokko.nl wegens beledigen van gesneuvelde Nederlandse militairen in Uruzgan. Twee interessante gevallen van holle taal die ik beknopt wil bespreken.
Te beginnen met twee kleine staatjes in Latijns-Amerika vol bodemrijkdommen met de één minder dan een miljoen inwoners en de ander minder dan een half miljoen, waarvan 80 procent onder de armoedegrens leeft. Desondanks willen ze niet de krachten bundelen op basis van dom, eng nationalisme. En beide met een zichzelf verrijkende politieke elite. Ik kan er alleen maar diep van zuchten.
“Guyana moet eerst uit het Tigrigebied!” stelt Fernald. Ik zou zeggen: als Tigri van jou is; óf post je militairen erin óf sleep Guyana voor een internationaal tribunaal. Zoals Guyana heeft gedaan met ons bij het Zeetribunaal. Het heeft weliswaar zeven jaren geduurd, maar die zijn al voorbij en er is klaarheid: ook al is het eindoordeel je niet welgevallig...

maandag 14 januari 2008

Actueel in Beeld


Voor Jan en alleman

Ik kan maar niet genoeg krijgen van het Museumplein. Ik fiets er vrijwel elke dag over, op weg naar werk. Ondanks mijn schamel uurloon voel ik me gewoon bevoorrecht, zo doorstekend naar het Heinekenplein in de Pijp en pats: je bent in één keer in het Centrum. Eigenlijk sta ik er versteld van dat stadsdeel Zuid weer tientallen miljoenen gaat uittrekken om het te ‘herinrichten’. Ik begrijp dat de crême de la crême van de Amsterdamse kak het allemaal te gewoontjes vindt en ‘te veel gras’. Ach mensen, Amsterdam wordt nu eenmaal nooit Parijs. Wat dat betreft is Mokum altijd al Bourgondischer geweest. Amsterdam is gewoon lekker van Jan en alleman. Na mijn terugkeer van ruim tien jaar Suriname, in 2006, durf ik te stellen dat de huidige aanpak van het Museumplein mogelijk de beste stedenplankundige beslissing is van de stad in decennia! Neem nou deze zonnige wintermiddag. Toch prachtig: midden in de stad te kunnen picknicken, voetballen, skateboarden, schaatsen of zelfs een balletje trappen tegen een museummuur! Maar ja, misschien ben ik wel gedeformeerd geraakt in Paramaribo waar ze een jaar over een kuttel-rontondetje doen en ook nog de president optrommelen om een lintje door te knippen met een stortvloed aan verbale diarree.

Post uit Saamaka

Autoweg

door Menno Marrenga

Het is droge tijd en Gaandan is niet langer een stroomversnelling, maar vierhonderd meter kale rots waar elke korjaal overheen gesleept moet worden. We waren met een grote korjaal, slechts vier man en veel vracht. Zwaar werk, dus we kankerden alle vijf, dat het een schande is en zo.
“Menno, kunnen de Hollanders ons niet helpen?”
Want Hollanders moeten helpen, dat weet iedereen. Maar hoe?
“Ze moeten een autoweg van Djuumu naar Kajana maken.”
Een autoweg om Luangu te ontsluiten... twintig kilometer autoweg, tachtig kilometer oerwoud van elke andere weg, dus er kunnen geen wegwerkmachines komen, tweehonderd kilometer van de dichtstbijzijnde garage, bij een huidige vervoersvraag van nog geen tien man per dag. Dat is zo’n heerlijk megalomaan plan waar vooruitstrevende Surinamers warm voor lopen, en sommige hulporganisaties vast ook wel...

Estafettedroom

Tom Scheck

Go Obama go!

door Iwan Brave

O wat ben ik beretrots op die Barack Obama. Niet zozeer omdat hij zwart is maar omdat hij zo’n ongelooflijk geloof in zichzelf heeft. Als het om wedijver gaat tussen zwart en wit of wat ook voor die twee kampen staat, dan ben ik niet op voorshands voor het zwarte kamp. Zo ben ik geen fan van Brazilië als die tegen Oranje speelt. Wel ben ik altijd voor wat zogenaamd doorgaat voor de ‘underdog’. Dat spreekt trouwens velen tot de verbeelding. In dit geval is het natuurlijk wel een succesverhaal als een zwarte presidentskandidaat – gezien de recente Amerikaanse geschiedenis van rassenscheiding – zijn blanke opponenten achter zich laat of behoorlijk het vuur na aan de schenen legt. Het is nog maar pas 45 jaar geleden dat Martin Luther King werd geëlimineerd omdat hij als zwarte Amerikaan hardop een droom erop na durfde te houden: ‘I have a dream!’...

zondag 6 januari 2008

Actueel in Beeld


Zonder woorden

Ongevraagd Vuurwerk

ap
Zwarte
onderdrukking

Hopelijk bent u het nieuwe jaar voorspoedig begonnen en was vuurwerk geen voortijdige spelbreker. Eigenlijk zijn wij mensen gek om ons op de allerlaatste dag van het jaar bloot te stellen aan verhoogd risico: vuurwerk afsteken. Het is ook geheel in strijd met het Surinaamse principe van mofo yari – jaarseinde – dat je geen onnodige risico’s meer neemt maar juist extra behoedzaam bent. Immers, er zullen zeker nog een aantal slachtoffers vallen; zaak is dat je zorgt dat je niet erbij hoort. Maar ja, dat is allemaal vrijwillig vuurwerk. Dat kan je niet zeggen van de aanhoudende oorlogshaarden en onlusten in de wereld. Op 1 januari, nieuwjaarsdag, keek ik naar BBC- World News. De balans: tientallen doden bij onlusten in Pakistan; 200 doden - inmiddels meer dan 1.000 - bij verkiezingsrellen in Kenia; doden bij botsingen in de Gazastrook, ga zo maar door. Ik word er niet extra somberder van maar ik sta mijzelf niet toe er ongevoelig voor te worden, omdat het zogenaamd “dagelijkse kost” is. Elke keer – al is het maar voor een seconde – laat ik het tot me doordringen dat het om gewone mensen gaat, zoals en u ik, die hun familie dierbaar vinden...










Google