Straatpraat

'Vroeger had ik
nooit geld'

LEIDSEPLEIN - De atmosfeer is grijs en regenachtig. Niet bepaald het juiste moment om vogelfluitjes te verkopen. “Maakt niet uit”, zegt Filipe in het Engels met een latino-accent. Hij heeft verschillende bijnamen. De meest gehoorde zijn ‘Birdy’ en ‘Birdman’.

Lees verder in: 'Straatpraat'

Actueel in Beeld

'Never seen a horse before?!'

AMSTERDAM - Het extra lange pinksterweekend zit – behalve voor sommige scholen – er weer op. Na de sfeer van twee zondagen, is het openbare leven in Amsterdam weer op normale gang gekomen. Ik had de fiets gepakt om op zoek te gaan naar een ‘pick of the day’. En had me al ingesteld op een lange zoektocht. Maar al bij de Leidsebosjes zag ik deze twee bereden agentes. Als twee eigentijdse McClouds trippelden ze relaxed over het fietspad, ondertussen goed in de gaten houdend of de mensen zich wel aan de (verkeers)regeltjes hielden. Zelf gingen ze zo ver in het geven van het goede voorbeeld, dat ze keurig stilstonden voor het rode fietsstoplicht, voordat ze rechtsaf het park indraafden. Misschien omdat de fotograaf ze op scherp hield. Toch constateer ik minstens twee overtredingen van deze wetshandhavers: hinderlijk staan op de stoep en stilstaan op het zebrapad! Een Engelssprekende fietser, die mij weer hinderlijk op het fietspad vond staan, riep lichtelijk geïrriteerd toe: “Have you never seen a horse before?!” Dat wel, maar zelden twee van zulke werkelijk stoere meiden.

Post uit Saamaka

Baas
boven Baas

door Menno Marrenga

HET WAS IN Akwaukonde, en er zou iets ceremonieels gaan gebeuren. Het doet er nu niet toe wat, het gaat om het voorspel. Halverwege de middag verzamelen alle mensen zich op het dorpsplein voor het lijkenhuisje, in afwachting op wat gebeuren gaat. Er is geen vast tijdstip voor; gedurende de middag komen er gewoon steeds meer mensen. De jongemannen zitten op een kluitje om straks verveeld en wereldwijs door paarse zonnebrillen toe te kunnen kijken, zoals het jongemannen betaamt. De meisjes zijn in hun mooiste kleren, met een doek om hun middel geknoopt en zij staan in een rij voor het lijkenhuisje.

Lees verder in: 'Post uit Saamaka'

Niet-aflatende energie van Jeroen Trommelen

In de schaduw van de broeikas

AMSTERDAM - “In de schaduw van de broeikas.” Deze openingszin had Volkskrantjournalist en voormalig Suriname-watcher Jeroen Trommelen in mind voor zijn toespraak, donderdag, tijdens de officiële presentatie van zijn nieuwste boek Stop de Broeikas in de Hortus waar heel wat tropische planten achter glas staan te zweten. “Maar dat ben ik dus vergeten”, verklapt hij na afloop. Dus heeft Amsterdams Venster zowaar een exclusiefje. Maar een goed verstaander begreep al bij het lezen van de uitnodiging wat de symboliek was van de niet lukraak gekozen locatie.

Lees verder in: 'Nieuws & info'

Causaal Verband

Aanhoudende gevaarzetting

HEATHER-LEEZZA IS gevallen van de trap – van de zolderverdieping – en helemaal beneden op haar gezichtje beland. Ze wilde zich keren om voetje voor voetje achterwaarts de trap af te kunnen dalen. Vanwege haar maillot wist ik meteen dat dat niet goed kon aflopen, maar snelde toch te laat toe. Ze zwiepte onderuit. Terwijl ze luid bonkend naar beneden rolde, rende ik, haar naam uitgillend, er achteraan. Ik beleefde de pijnen en doodschrik die mijn evenbeeldje onderging op een trap die natuurlijk voor zo’n ukkie van anderhalf eindeloos hoog is.

Lees verder in: 'Retour Amsterdam'

Caribbean Express liep als een trein

Utrecht zag zwart

UTRECHT - Met ruim 17.500 bezoekers (ruim 2 keer zoveel als Turkije Express) bleek Culturele Zondag Caribbean Express een groot succes. Zo genoten matti’s en chickies met veel bling bling, boekenliefhebbers van 70+ en nieuwsgierige Utrechters in Vredenburg, Stadsschouwburg, Stadhuis en tal van andere locaties van muziek, film, theater, dans, verhalen en literatuur uit Suriname, de Antillen en Aruba.

“We zijn erg blij met deze dag en de enorme opkomst”, vertelt Mariëlle Pals, projectleider van de Culturele Zondagen. “Er zaten bijzondere programma’s bij en er zijn nieuwe samenwerkingsverbanden ontwikkeld. Het was ook echt een ontmoetingsdag voor de Surinaamse, Arubaanse en Antilliaanse gemeenschappen, zelf in Curaçao wisten ze ervan.”

Lees verder in: 'Prikbord'

Actueel in Beeld

Met lepel en lepel

‘DE ACHTERSTAND VAN de voorsprong’. Zo werd uiteindelijk de concurrentiepositie van Engeland getypeerd tijdens de industriële revolutie nadat andere landen, die volgden, met vernieuwde, economische fabricagetechnieken kwamen. Ook zo bestaat binnen het gezin zoiets als – zeg maar – ‘het voordeel van de jongste’. Kijk die kleine Heather-Leezza. Nog maar anderhalf en nu al eet ze, als volleerd, haar bordje bruine bonen met rijst met bestek keurig leeg! Regelmatig breng ik ‘grote broer’ Daniël (6) de kunstgrepen van het eten met vork en mes bij. Zaterdag had hij ineens de slag te pakken. Kijk maar hoe perfect hij zijn vork en mes in de juiste greep heeft.

Je geeft HL’tje twee lepels, alleen maar om haar het gevoel te geven dat ze erbij hoort. Maar ondertussen blijkt ze alle instructies aan Danny haarfijn op te nemen. Zie haar bijna lege bord en hoe weinig rijst ernaast ligt! Zoals met vork en mes schuift ze keurig – uiteraard nog altijd met vertederende babymotoriek – het eten met de ene lepel op de andere, en peddelt als het ware haar voedsel naar binnen.

Een babyzusje of –broertje is leuk. Maar niet altijd! Want je hebt zware aandachtconcurrentie te duchten. Je mag dan wel ‘oudste’ zijn, maar je bent nog altijd kind! Jaren was je het middelpunt van vertedering en nu ineens niet meer (als enige). Daarom was het voor mij als ouder een heerlijke gewaarwording om in één klap trots op beide te zijn en ze hartstochtelijk een compliment te kunnen geven. Maar nogmaals: ‘het voordeel van de jongste’. Je staat erbij en vergaapt je regelmatig met stijgende verbazing ernaar!

Actueel in Beeld

Gewoon een vriendenclubje

AMSTERDAM - Zaterdagavond. Dit is geen motorclubje, maar een ‘vriendenclubje’. “Normaal staan we met zo’n negentien motoren hier, maar veel hadden al een afspraak voor vandaag”, vertelt Andy. Hij is van Curaçaose afkomst en woont in Rotterdam. “We komen uit verschillende plaatsen. Vandaag zijn er twee uit Rotterdam, eentje van Almere en eentje uit Amsterdam. Om bij elkaar te komen, bellen we elkaar gewoon op.” Een clubje zwarte motorrijders zie je niet vaak. “Dat is inderdaad zeldzaam”, beaamt Andy. Hoe zijn de reacties? “Over het algemeen wel positief. Normaal staan er ook exemplaren met die brede, blitse velgen. Alleen wil de politie soms weleens achterdochtig zijn.” Het is kennelijk motortijd op het Leidseplein. Even later arriveren twee Marokkaanse jongemannen uit België. Gewoon een dagje eruit, vertelt een van hen, en dezelfde avond weer terug.

Meer: 'Picks of the day'

Actueel in Beeld

Wapperend Bloed

AMSTERDAM - Het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Vooral het journalistieke bloed. Het was me gelukt mijn blogspot voor enkele dagen niet aan te roeren. Dankzij de bijdragen van Boerleider en Marrenga kan ik af en toe gas terug nemen. Maar om nou op mijn lauweren te gaan rusten. Nee, ook dat voelt niet lekker aan. ‘Hapje drankje? Rest. Centra Lange Niezel, 20.30 uur. Roan’, luidde het bevrijdende sms’je van Roan. Ik had hem nog niet gezien sinds mijn retour Amsterdam in december. Wel zijn vrouw Eva en de kids.

Ik hoopte vurig te stuiten op een ‘pick of the day’. En zie: op de Dam zag ik deze man en een vrouw, elk met een rode vlag wapperen. Ik schoot natuurlijk eerst het plaatje, dan het praatje. “We proclameren het bloed van Christus”, licht Rolf, zoals hij heet, toe. Vanwege hemelvaartsdag? “Nee hoor, dat doen we al drie jaar om de vrijdag.” Maar waarom? “Tja, dat is door de Heilige Geest ingegeven.” Vaag antwoord. Maar concreet als je bekeerd bent.

De evangelische gemeente achter dit initiatief is ‘Embassy Amsterdam’. Elke zondag is er een ‘Celebration’ in ‘De Poort’ aan het Kadijksplein. De achterliggende boodschap van het vlaggen, vertelt Rolf: “God is Amsterdam niet vergeten, hij zal in de stad arriveren.” Dat is een geruststellende boodschap voor het ‘Sodom en Gomorra a/d Amstel’, zoals Amsterdam ooit de Britse pers haalde. IWAN BRAVE

Daarna begeef ik me door de Warmoesstraat naar de Lange Niezel. Een corridor van hasjwalm en pornolucht.

Heerlijk Spaans gegeten! Eerst tapas als vooraf. En ik heb mij gezondigd aan alcohol. Maar zoals Jezus zei: “Niets wat van buiten komt maakt de geest onrein, maar wat van binnenuit komt.” Zo zie je maar hoe eenvoudig we de Heilige Schriften naar onze hand kunnen zetten. Althans, het lijkt zo eenvoudig! Aan tafel (vlnr): Martin, Jeroen, Roan, Simon en Dane. Allen hebben dus een alibi voor wat dan ook... Meer: 'Picks of the day'

Post uit Saamaka

Andermans Duiven

door Menno Marrenga

IK WAS MET twee blanken op de DAF-truck. Onderweg waren we druk in gesprek, want ik vertelde hen over de diverse soorten bos die we passeerden, en dat zijn er nogal wat. Andere lokale passagiers vroegen of die blanken familie van mij zijn. Nee, geen familie - dit zijn twee toeristen op weg naar Menimi, een van de kleinere toeristenkampjes. En omdat ik toch dezelfde kant op ga begeleid ik ze een eind.

Toen protesteerde iemand. Ik had het recht niet toeristen te begeleiden, zei hij. Ik was daarvoor niet opgeleid. Ik miste daarvoor het verantwoordelijkheidsgevoel, zei hij. Zelf was hij ‘gediplomeerd’ toeristenbegeleider, werkte bij een erkende touroperator. Hij zou deze toeristen wel overnemen, een speciale boot huren en hen brengen naar een ‘verantwoord’ kamp.

Lees verder in: 'Post uit Saamaka'

Ons Suriname actief bij Caribbean Express

Grootste en veelzijdigste cultuurfestival

AMSTERDAM/UTRECHT - Vereniging Ons Suriname organiseert tijdens de Culturele Zondagen, op 20 mei in Utrecht, een eigen programma in Muziekcentrum Vredenburg: het Caribisch Boekenfeest. Dan vindt het grootste en meest veelzijdige cultuurfestival plaats over Suriname, de Nederlandse Antillen en Aruba: 'Caribbean Express'. Op meer dan 25 locaties kunnen bezoekers genieten van muziek, dans, theater, lekker eten, comedy, literatuur, workshops, beeldende kunst en debatten. Vrijwel alles is gratis te bezoeken! Lees: 'Prikbord'

Slechts invoeren

“Au…, ou…, ui…,
áá…, éé…”

HET IS ZATERDAG. Daniël oefent vlijtig klanken en woordjes. Gisteren trok ik de stoute schoenen aan en klopte aan bij een school, twee hoeken verderop, om te vragen of hij als ‘gastleerling’ mag meedraaien. De adjunct-directrice had er aanvankelijk een zwaar hoofd in. De periode van allerlei afsluitingsactiviteiten was aangebroken. Ook moest ze rekening houden met de klasjuffrouw.

“Ik denk niet dat die met deze drukte gaat zeggen: Ha fijn, nog een kind bij!”, zei ze. “De vraag is natuurlijk ook: is het een handelbaar kind?” Even aarzelde ik vanwege onze vader-kind-strubbelingen, maar zei: “Daniël is een hele lieve jongen.” Voor de geloofwaardigheid gooide ik erachter: “Hij is natuurlijk wel een gezonde bengel.”

Lees verder in: 'Retour Amsterdam'

Actueel in Beeld

Hoofdstad van Suriname is Venetië...

...eh, Paramaribo!

PARAMARIBO EN AMSTERDAM hebben op het moment in elk geval één ding gemeen: veel regen. Maar de wolkbreuken zoals die boven Paramaribo openbarsten, kennen nauwelijks hun weerga. In luttele minuten kan de hoofdstad van Suriname getransformeerd zijn in een Venetië van het Westelijk Halfrond. Amsterdams Venster kreeg een reeks foto’s over de gevolgen. En bovenstaande schopte het tot ‘pick of the day’. Als 80 procent van de Surinamers niet pinaren dan stijgt het water hen wel tot aan de lippen.

Zie meer: 'Picks of the day'

Post uit Saamaka - NIEUW !

foto://Yamandu Roos voor Totomboti

Rechtstreeks uit het

Surinaamse binnenland

MENNO MARRENGA is ingenieur en legt zich al bijna achttien jaar duurzaam op ontwikkeling in het Boven-Surinamegebied – ‘Saamaka’. Via 'Post uit Saamaka' zal hij zeer regelmatig vanuit dit gebied berichten. Aan de hand van alledaagse gebeurtenissen en ontmoetingen verschaft hij een eigenzinnige kijk op zaken. Menno is niet zo happig om zelf in de picture te staan. Daarom doen we het voorlopig met deze piepkleine vage foto van hem. Maar dan heeft u tenminste enigszins een beeld van deze hedendaagse musketier. De prachtige en sfeervolle foto's van het gebied der Saramaccanen zijn van Yamandu Roos, twee links van hem treft u op Amsterdams Venster onder ‘Friendly Links’.

Vandaag is het eerste deel: 'Adams Dresss Code'

Suriname nog niet langs bij atoomagentschap

Haalbaarheid kerncentrale
zeer twijfelachtig

AMSTERDAM – Het Internationaal Atoom Agentschap (IAEA) in Wenen, Oostenrijk, is nog niet door Suriname benaderd voor een aanvraag voor het lidmaatschap. Dat heeft het IAEA verklaard aan Paul Kraaijer, de Zwolse volger van het Surinaamse milieu- en afvalbeleid. De Surinaamse ondernemer Chanderbosh Bisram verklaarde op 16 maart tegenover dagblad de Ware Tijd, in Paramaribo, dat hij nog altijd serieus het plan heeft voor de realisatie van een klein type kerncentrale om daarmee een nog te bouwen aluminiumfabriek van energie te kunnen voorzien. Bisram ging zelfs zo ver door te melden dat de bouw in de tweede helft van dit jaar start en dat de financiering voor het project in Groot-Chatillon (district Commewijne) rond is.

Lees verder op: 'Prikbord'

Verloren Schaap

foto://Daniël Brave

‘Dit is toch wat je wilde
met je grote ego?’

“Papa, papa!”, valt mij alweer sinds een week dagelijks ten deel uit het mondje van Heather-Leezza. Als Goddelijke muziek in mijn oren. Na acht maanden verblijf ik weer onder één dak met mijn gezin. Heb ik mijn dagelijkse cocaïneroken ervaren als kamikazevlucht – waarin ik Gabriëlle en de kinderen meevoerde, hun vlucht van Paramaribo naar Amsterdam was de spannendste in mijn leven. ‘Als dat toestel maar niet naar beneden komt’, spookte door mijn hoofd. Er is geen groter gevoel van machteloosheid dan lijdelijk moeten toekijken omdat je de grip op je eigen leven volledig uit handen hebt gegeven.

Lees verder in: 'Retour Amsterdam'

Felle polemiek over Geheim Saramaccarivier

foto://Maureen Chin A Moei

'Ik herhaal: de keizer is naakt!'

PARAMARIBO/AMSTERDAM - Er is een heftige (interne) polemiek ontstaan over Het Geheim van de Saramacca Rivier, de nieuwe film van Pim de la Parra. Het begon eigenlijk met de recensie van de Ware Tijd-journalist Afra Accord die kernachtig erop neerkwam: ‘Het Geheim van de Saramacca blijft voor altijd geheim’ En: ‘Dat twee van die acteurs de hoofdrol spelen, is wel duidelijk, maar wat hun rol in de film is, niet.’

Toen kwam Carla Tuinfort – the Godmother of Egi Du – het dunnetjes overdoen en schoot in dezelfde krant de lucht in met: ‘Pim de la Parra maakt monumentale minimal movie.’

Dit was reden voor Henry Carbière Falls, oud-cursist van de Surinaamse Filmacademie (SFA), te stellen in een e-mail aan oud-cursisten én de leiding van SFA: ‘Als ik dit moet geloven dan heeft er tussen wat ik heb gezien in CCS en het eindproduct in Thalia klaarblijkelijk een wonder plaatsgevonden.’

SFA-oprichter Pim de la Parra reageert met: ‘Beste Henry. Waarom kun jij er niet van uit gaan dat er inderdaad "een Wonder" plaatsgreep tussen vrijdagavond 2 maart en zondagavond 29 april?’

CARBIÈRE FALLS wil een discussieavond over de kwaliteiten van wat De la Parra allemaal lapt onder het vaandel van de SFA. En die kan hij krijgen ook. ‘Er zullen microfoons zijn, zodat er sprake kan zijn van een levendige openbare discussie met geïnteresseerd publiek, filmstudenten en programmamakers uit de audiovisuele branche’, schrijft De la Parra. En Carbière Falls komt ‘graag de knuppel in het hoenderhok gooien’. Maar hij kon niet laten om alvast te schrijven: ‘Ik heb het ooit al eens gezegd en herhaal het weer. De keizer is naakt!’. Maar ook over Tuinfort: ‘Ik weet niet wat Carla gerookt of geslikt heeft tijdens de film, maar ik hoop dat ze er nog wat van over heeft.’

Lees verder en discussieer mee op: 'Platform'

Actueel in Beeld

Waarheid maakt vrij

AMSTERDAM - Waarheid maakt vrij, moeten deze twee protestanten hebben gedacht. En daarom moet het hen dan ook het beste hebben geleken hun ludieke actie over leugenachtige politiek luister bij te zetten binnen het kader van het Bevrijdingsfestival, op 5 mei op het Museumplein. Ik kies deze foto als ‘pick of the day’ vanwege zijn internationale uitstraling. Meestal zijn dit soort plaatjes AP-foto’s van een protest in het buitenland. Nu heb ik hem zelf gemaakt. Prachtig ook de gevoerde teksten ‘Roadmap to war’ en ‘De liegende Hollander’ als woordspeling op gevleugelde begrippen. Kortom de likkerij van premier Balkenende van de hielen van de Amerikaanse president Bush die zich opwerpt als politieke exorcist in zijn strijd tegen de ‘As van het Kwaad’. Klik hier voor meer 'Picks of the day'

Bevrijdingsfeest

Mark Dakriet bejubelt de vrijdheid op het Museumplein

Lang leve de vrijheid

AMSTERDAM – Eind april begin mei gaat er jaarlijks een op en neer gaande beweging van gevoelens door Nederland. Op 30 april wordt uitbundig Koninginnedag gevierd. Overal wappert het rood-wit-blauw met oranjewimpels. Vele vlaggen blijven dan buiten om op 4 mei halfstok te gaan. Dan worden de miljoenen doden – onder wie talloze Joodse Nederlanders – herdacht die werden geslacht tussen 1940 en 1945 tijdens de Tweede Wereldoorlog. Maar er wordt niet te lang getreurd want 5 mei wapperen de vlaggen weer voluit omdat Bevrijdingsdag wordt gevierd.
Traditioneel wordt daarvoor het Amsterdamse Museumplein ingeruimd voor het ‘Bevrijdingsfestival’. Het animo is er veel minder dan op Koninginnedag. Overigens is het opvallend dat op 4 mei in het verkeer nog nauwelijks wordt gestopt tijdens de twee minuten stilte voor de gevallenen. Wat ooit gold als een krachtige boodschap van ‘nimmer meer’, dreigt steeds meer te verwateren tot een ‘ver-van-mijn-bed-show’.

Mijn favoriete vers is: ‘Een volk dat voor tirannen zwicht, zal meer dan lijf en goed verliezen, dan dooft het licht’ (Hendrik Mattheus van Randwijk). Het zou niet gek zijn als ook zo’n muur in het centrum van Paramaribo zou verrijzen, tijdens het decembermoordenproces. En dan niet als protest tegen wie dan ook, maar als een waarheid zo krachtig als een koe.

Dodenherdenking

Ook Surinaamse

kroonvaarders herdacht

AMSTERDAM - “Wat hebben Surinamers met dodenherdenking?”, vroeg ik me af toen ik een uitnodiging van Vereniging Ons Suriname geforward kreeg. Ik werd weer geconfronteerd met een zoveelste blanco stukje van mijn historisch bewustzijn als het gaat om inzet en opoffering van landgenoten. Reden genoeg om erop af te gaan. Het monument blijkt niet meer op de oude plek te zijn. Als ik in Loods 6 op de KNSM-eilanden arriveer, maak ik nog net de minuut stilte mee. Jammer, want van een toespraak kan je veel opsteken.

Maar Jules Rijssen van Podium Kwakoe brengt mij na afloop enig historische kennis bij. Het gaat om de zogenoemde ‘kroonvaarders’ van de Koninklijke Nederlandse Scheepvaartmaatschappij (KNSM). Tijdens de Tweede Wereldoorlog vielen alle burgerschepen ook onder de marinewet en werden die ingezet om goederen te verschepen van koninkrijksdelen naar landen zoals Amerika en Engeland, maar ook naar Caribische landen.

Een van de belangrijkste goederen was uiteraard het Surinaamse bauxiet, waaruit 80 procent van de Amerikaanse gevechtsvliegtuigen was vervaardigd. Het laat zich raden dat de KNSM-schepen ook doelwit waren van agressor Duitsland en werden getorpedeerd.

Op die schepen dienden ook Surinamers in naam van de koningin. Van 240 omgekomen kroonvaarders waren er circa 30 Surinamers. Op gedenkmuur komen Surinaamse namen voor zoals: Elmont, Bodeker (Beudeker) De Rooy, Naarendorp, Oostburg, Gesser, Van Exel, Cruden, Flu en veel meer. Op gedenkgevel staat: ‘In Eerbiedige herinnering aan onze medewerkers, die niet terugkeerden – 10 mei 1940 – 5 mei 1945’.

Gouden Lepel

'Als je was gepakt, was je platgespoten'

Pas enkele dagen nadat ik was weggelopen uit het christelijk opvangcentrum De Stem, in district Parra, durfde ik mij te melden bij de Nederlandse ambassade in Paramaribo. Aanvankelijk was ik bang dat ik mogelijk door de politie werd gezocht. Een maand eerder was ik namelijk gevlucht uit de kerkers van het Psychiatrisch Centrum Suriname, en de volgende dag hadden mannen in burger huiszoeking verricht op het adres waarvan vermoed werd dat ik me er schuilhield. “Als ze je hadden gepakt dan zouden ze je voor twee weken hebben platgespoten en je zou voor altijd als een robot lopen”, had ik meerdere malen gehoord van personen die het konden weten.

Lees verder in: 'Retour Amsterdam'

Oranjekater

Vijf routes van vertier

De afgelopen jaren viel Koninginnedag voor Cindy Huisden steeds in het water. Dan het weer, dan het gezelschap en zeker ook qua fotografie. En elke keer stond ze weer voor een keuze: Feesten of fotograferen? Dit jaar heeft ze voor Amsterdams Venster getracht te komen tot een combinatie van beide. Met drie vriendinnen vormde zij een ‘kwartet op pad’. Vol enthousiasme gingen zij hun journalistieke avontuur tegemoet, bewapend met camera en visitekaartjes van Amsterdams Venster, die overigens een bron waren van een hoop plezier tijdens hun wandeling door Amsterdam. Vanwege de Oranjekater heeft het verslag even op zich laten wachten.

Klik hier voor vijf routes vol plezier, bier en vertier

Koninginnedag Amsterdam 2007

Het is weer leuk !

AMSTERDAM - Verwarming van de aarde of niet, het zal de miljoenen feestgangers in Nederland en de honderdduizenden in Amsterdam voor het moment een worst zijn geweest. Zonovergoten Koninginnedag. Dat is net zo’n vurige wens als witte kerst. Koninginnedag in Amsterdam dijde in de afgelopen decennia uit tot een massafestijn en kreeg een steeds commerciëler karakter. “Koninginnedag is niet meer leuk”, hoorde je dan ook vaak. Het werd een dag voor steeds meer Amsterdammers om hun stad te ontvluchten en die voor even te laten voor de soms wel een miljoen bezoekers. Maar mogelijk kan er weer gezegd gaan worden: “Koninginnedag is weer leuk.”

Lees verder in: 'Geen verhitte taferelen'