Orsine Koorndijk - Het Orakel van Paramaribo

Succesvol ouder worden

Toen Orsine Koorndijk (59) mij een stief half jaartje geleden aanbood een voorproefje van haar manuscript te nemen was ik niet bepaald happig. Stel dat het manuscript zo slecht is; wie ben ik dan dat te moeten stellen? Dus werd het een ja met de nodige angst en beven. Achteraf volstrekt onnodig. Met haar debuutroman ‘Gudu.. syu.. syu.. – Het orakel van Paramaribo’ is een nieuwe Surinaamse auteur opgestaan aan het firmament. Eén met historische diepgang. Met het Orakel van Paramaribo beland je in een adembenemende roetsjbaan die je meevoert naar een nog vrijwel onbeschreven stukje Surinaamse historie die nog heel dichtbij ons staat. “Ik hou van geschiedenis. Dat heb ik al van kinds af aan. Op school scoorde ik erg goed ervoor”, vertelt Koorndijk. “De verschillende ouma’s vertelden over de geschiedenis van Suriname, hoe ze met elkaar leefden toen ik jaar of vier Ouma Eugenie nam me steeds aan de hand mee naar de Waterkant, dan vertelde ze over slaven die er met de schepen aankwamen en de voorouders - tot zes was. den bigi sma fu unu. Ik vond dat altijd heel mysterieus. Toen is waarschijnlijk mijn liefde ontstaan voor geschiedenis. Zo ben ik me ook op de naam Afrika, die ouma Eugene noemde, gaan focussen. Mij werd toen al gezegd: ‘Nooit vergeten’...

Ontmoet het Orakel in: 'Brainwave's Vergaarbak'

Surinaamse insecten plagen het Rembrandthuis

Wereldbefaamde werken van

Maria Sibylla Merian

AMSTERDAM - Het Surinaams element was ver te zoeken bij de opening van de tentoonstelling ‘Maria Sibylla Merian & Dochters – Vrouwenlevens tussen kunst en wetenschap’, afgelopen zaterdag in Het Rembrandthuis. Althans als het ging het om het aandeel ‘Surinamers’ onder de belangstellenden.
Tegelijkertijd gaf dat het Surinaams element natuurlijk wel weer een werelds aspect. De tentoonstelling gaat dan ook niet om Suriname, maar om het wereldbefaamde werk van Maria Sybilla Merian (1647-1717) en haar dochters. De originele tekeningen, aquarellen, prenten en boeken zijn afkomstig uit ‘meest vooraanstaande musea en bibliotheken’ in Nederland en buitenland.Maar alles sal reg kom op 27 april. Dan is er een ‘Surinamedag’ en staat het museum geheel in het teken van Merian en Suriname. Dan kunnen bezoekers genieten van Surinaamse versnaperingen en wordt een lezing gehouden door Carl Haarnack, kenner van de Surinaamse geschiedenis...

Vergaap je verder in: 'Nieuws & Info'

Verrijkende taal?

anp

Takkie van de stratie

Het moet ergens in het tweede jaar van mijn remigratie zijn geweest. Ik bezocht in Oost-Suriname een ontwikkelingsproject in verband met een schrijfopdracht. Het ging om een werkplaats voor ‘lokale houtverwerking en –bewerking’. In een dorp aan de Cotticarivier, aardig stroomopwaarts. En ik kwam toevallig langs een krakkemikkig schooltje waar kinderen net bezig waren met klassikaal woorden lezen. Aan de hand van het Nederlandse aap-noot-mies-systeem van weleer. Het ging gesmeerd zoals die Aucaanse kindertjes al die woordjes met oo- oe- en au-klank opdreunden. Totdat de juf vroeg: “Wat is Jaap?” En het bleef stil. Ik vond dat eigenlijk niet zo gek. Je kon moeilijk verwachten dat kindertjes in het Surinaamse binnenland maar ook doorhadden dat het om een oer-Hollandse naam ging. Vooral niet als de juffrouw vraagt “wat is Jaap?” in plaats van “wie”...

Leer verder in: 'Deining a/d Amstel'

Post uit Saamaka

Tjentjen

door Menno Marrenga

Als het water in de rivier hoog staat, dan is er geen vis. Of preciezer: de vis zit dan boven de ondergelopen oevers en knabbelt aan alles waar ze anders niet bij kan en heeft geen belangstelling voor vishaakjes. Als het water in de rivier laag staat, dan is er geen vis. Misschien is die er wel, maar in het ondiepe, lauwe water zit nauwelijks zuurstof en de vis schuilt in de diepe poelen, sloom en zonder belangstelling voor vishaakjes. Maar een paar dagen per jaar is er volop vis – veel te veel vis zelfs, en dat is nu: als de waterstand daalt en de maan iets overvol is. De djoguvisjes zijn dan allemaal hoogzwanger, de vrouwtjes tenminste. Met een dikke buik zwemmen ze traag. Ze zijn dus een gemakkelijke prooi voor de piranha’s. Dat weten ze en ze zijn erg zenuwachtig. De hele nacht door hoor je plop, plop...

Vis verder in: 'Post uit Saamaka'

Actueel in Beeld

'Papa, ik wil naar de klimboom!'

VONDELPARK - Voor stadse kindertjes is een ‘klimboom’ een jaren geleden door de storm omgewaaide oude boom. De boom werd dan wel geveld maar niet geheel ontworteld en leeft daarom nog altijd voort, zij het nederig buigend en dienend als een natuurlijk klimtuig voor de kleine mens. Als het mooi weer wordt dan luidt het: “Papa, ik wil naar de klimboom!” Aldus een van de vaders. Het is buitengewoon wonderlijk de aanvoer van ouders en kleuters in hun kinderzitjes of op hun eigen fietsjes te zien bij het verrassende zonnige weer dat nu al enige tijd aanhoudt. Maar geveld of niet; het blijft een riskante klimrek en de kleintjes kunnen lelijk vallen. Daarom is het zaak dat pa of ma er dichtbij blijft als vangnet. De klimboom is overigens niet alleen trekpleister voor kleuters. Ook opgeschoten jongeren zien hem als ideale ontmoetingsplek om wat te roken en te drinken. Prachtig hoe de stam door al het bestijgen ook nog een heuse glijbaan is geworden.

‘Gerenommeerd’ onderzoek

unit5.org

Going to America

In 2050 vormen blanken in de VS de minderheid, konden we overal in het nieuws lezen van de week. Mijn eerste reactie was meteen: wat moet ik met zo’n bericht? En de vraag: minderheid ten op zichte van wie eigenlijk? Het betreft een voorspelling van het ‘gerenommeerde’ Pew Research Centre in Washington. Pew pew, dacht ik, zo gerenommeerd dat ik er nog nooit van had gehoord. Maar wie ben ik? ‘Als de huidige trend zich voorzet dan zal de Amerikaanse bevolking in 2050 met 138 miljoen zijn toegenomen tot 438 miljoen’, aldus het onderzoek. ‘De verwachte bevolkingsgroei zal voor 80 procent voor rekening komen voor immigranten en hun in de VS geboren kinderen en kleinkinderen.’ Hierin zit al de eerste misleiding...

Migreer verder in: 'Deining a/d Amstel'

Liefdeloos en hebberig

It's all about the money...

HET MOOIE WEER was aanleiding voor mij en goede vriend Sep van Zweden (klik naam voor kennismaking) even lekker te gaan wandelen in het centrum. Voor veel mensen is het frustrerend om zonder geld op zak langs al die etalages met verleidingen en bling-blings te lopen. Maar ik voel me er heerlijk bij. Er valt namelijk gewoon niets te spenderen. Dus: relax and enjoy the circus! Bovendien na tien jaar Suriname en ook mijn 10-daagse reis naar China in 2005 weet ik nu gewoon zeker dat je hier in het westen veel te veel te betaalt voor al die merendeels made-in-china-rommel. Sep vond het wel leuk om af en toe ergens binnen te stappen om een (voorgesleten!) broek of ander kledingstuk te passen. Ik vermaakte mij ondertussen met praatjes met personeel of gewoon lekker foto’s nemen.

Sep en ik spraken over de Joran van der Sloot-kwestie. Het verbaasde hem hooglijk dat veel kijkers zo vielen over de ‘liefdeloosheid’ waarmee Joran sprak over de verdwenen Natalee Holloway op Aruba. “Maar het is gewoon van deze tijd, die liefdeloosheid. Het draait allemaal alleen om geld”, aldus Sep. En ik kon het slechts beamen. Ik kijk graag naar CNN, the Big World Show called ‘news’. Het maakt niet uit welk item langskomt; alles wordt uitgedrukt en gemeten in geld en records. Dat realiseerde ik me vooral toen de miljoenen dollars die elke Amerikaanse presidentskandidaat steekt in zijn of haar verkiezingscampagne, omgezet werden in een bedrag per te behalen ‘delegate’. Arme Hillary heeft 5 miljoen uit eigen zakken erin moeten steken. Gelukkig kreeg ze 8 miljoen ‘voorschot’ voor haar boek. “Not bad, for government work!”, aldus CNN. Ze noemen de voorverkiezingen ook ‘caucus campaigne’. Maar ‘caucus champagne’ lijkt me treffender! Dat het alleen maar om geld en hébben gaat wordt jongeren overigens onomwonden aangepraat door de commercie. Toen we in Magna Plaza aankwamen stonden we gewoon versteld van deze poster (hoofdfoto) in de centrale hal met de ondubbelzinnige boodschap: ‘Get greedy’. Als ‘lifestyle’. En dat is nou exact wat Sep bedoelt. Het zou eigenlijk verboden moeten worden. Net als roken in het openbaar. Maar ja; freedom of expression hè...

Lees: 'Focking Serieleugenaar'
En: 'Verdrukt door Megatheater'

Post uit Saamaka

De Hulpjunk en de Fundamentalist

door Menno Marrenga

Ik moest weer naar Paramaribo, en de weg is lang en saai. Er was zo’n notoire hulpjunk in de bus gestapt: zo iemand die door hulpverleners steeds weer duurzaam geholpen wordt. Ik ben blank en alle blanken hier zijn hulpverleners. Deze hulpjunk was dus naast mij neergestreken en ik vreesde al een bedelpartij in dat afschuwelijke hulpverleners jargon, vol slecht omschreven woorden als ‘eco’, ‘duurzaam’ en ‘gemeenschapsontwikkeling’. Die bedelpartij zou vijf uur duren want zo lang is de weg. Maar toen stapte een andere blanke in. Die sprak geen Saamaka en moest dus maar naast mij zitten en de hulpjunk moest een plaats opschuiven. Ik blij dus.

De vreemdeling bleek Amerikaan, leraar Engels, tevens verkondiger van Gods woord en hij vroeg me direct of ik mijzelf als een Christen beschouwde. Wel, ik herken deze calvinistische controlevraag wel dus ik antwoordde braaf: “Nee, ik bestudeer de Schrift, ik probeer Goed Te Doen en laat het verder aan God om mij als Christen te beoordelen of niet.”

Waarop ik direct werd geïdentificeerd als Vijand: “Je bent materialistisch, het kan je niet schelen dat je naar de hel gaat...”

Lees verder in: 'Post uit Saamaka'

Stadsgezicht in Beeld

Mini-Manhattan a/d Amstel

WATERGRAAFSMEER - Elke keer als ik de oversteek maak over de Amstelrivier via de brug die – tussen de Ceintuurbaan en de Ruyschstraat – Zuid en Oost met elkaar verbindt, raak ik vertederd van deze knusse Mokumse skyline. Zeg maar een soort mini-Manhattan aan de Amstel. Met een beetje inzoomen kan je heel wat suggereren, maar meer skyline zal je aan de Amstel niet vinden. Wel in havenstad Rotterdam die qua metropolitische uitstraling – maar in tegenstelling tot voetbalglorie – Amsterdam ver achter zich laat. Maar ja, alles heeft een prijskaartje. Rotterdam is flink gebombardeerd door Nazi-Duitsland tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hierdoor kon deze stad, gelijk menig relatief nieuwe Noord-Amerikaanse stad, ruimer en grootser worden opgezet met brede boulevards dwars door het stadshart. Amsterdam mag dan wel meer ‘wereldstad’ zijn, maar de heersende architectuur is hier gelukkig nog eeuwenoud en pittoresk. Zeg maar gerust kneuterig, maar daar zal geen enkele Amsterdam van wakker liggen, gezien de knusheid die we ervoor terugkrijgen. Maar eerlijk gezegd: ‘wolkenkrabbers’ hebben toch wel ook hun charme. Prachtig hoe deze torens op de Omval - wat een toepasselijke naam - zich als een metallic puspuist tussen al die kabouterhuisjes omhoog hebben geperst. Met als uitschieters de Rembrandt-, Mondriaan- en Breitnertorens. Vernoemd naar Nederlandse schildergrootmeesters. Zeer gedurfd en... schilderachtig!