Deining a/d Amstel

Veni vedi
foetsie

door Brainwave

Hennah Buyne. Alweer twee weken geleden opgestapt als Amsterdamse wethouder van onderwijs. Maar de wonden zijn nog vers. Moeilijke kwestie. Hoewel ik de overwegingen en intenties van Buyne niet betwijfel, zal ik haar vooralsnog het predikaat ongeschikt moeten geven. Althans politiek. Als mens, geëngageerde burger en vakvrouw krijgt ze een dikke plus. Maar politiek zakelijk gezien, moet ik stellen dat Buyne zichzelf, haar partij en de Surinaamse gemeenschap niet bepaald een goede dienst heeft bewezen met haar politieke karoewiwiri faya.

Het klinkt natuurlijk wel mooi: “Mijn integriteit werd ter discussie gesteld. Dat is een verwijt dat mij in mijn hart heeft geraakt.” Maar Buyne is in het politieke mijnenveld niet in staat geweest haar politieke en persoonlijke integriteit van elkaar te scheiden. Ze is terecht flink aangepakt door de oppositie. Hoe goedbedoeld en ideologisch die lesbrief ook is, het gaat om het politieke principe. Door eerst te ontkennen dat je geen bemoeienis had met de inhoud, heb je een politieke doodzonde begaan: ‘gelogen’. En natuurlijk gaat de oppositie je dat inwrijven. Flink zelfs. En terecht grijpen ze naar termen als ‘moedwillige en doelbewuste misleiding’. En eerst diep door het stof gaan en uiteindelijk principieel opstappen, getuigt ook niet bepaald van zelfopofferingsgezindheid. Het is de bedoeling dat je je dan enige tijd gedeisd houdt als ‘aangeschoten wild’. Maar ja; Buyne ervaart het niet als een schaafwond, maar als een vleeswond in de hartstreek...

Dein verder in: 'Deining a/d Amstel

Post uit Saamaka

De Epidemie

door Menno Marrenga

Drie Nederlandse stagiaires kwamen naar het dorpje in Luangu om goede werken te doen, en dat deden ze. In het begin was nog onduidelijk *wat*, maar een Nederlandse stagiaire kan en weet nu eenmaal meer dan tien dorpsoudsten, dat is algemeen aanvaard. In het dorp staat een school. De drie waren stagiaires van de sociale academie - niet van de kweekschool – en kenden natuurlijk nog geen woord van de Saamakataal. Maar lesgeven op een rimboeschooltje kan iedereen wel dus dat deden ze.

In de morgenuren waren ze op school, maar na schooltijd waren ze vrij. Dan zaten ze in het toeristenkamp waar ze waren ingekwartierd en werden aangestaard door de dorpskinderen. Voor gewone toeristen hebben de dorpskinderen nog schroom, maar deze stagiaires waren al wat vertrouwder. Dus al spoedig zaten ze op schoot en onderzochten ze of die zachte haren wel echt waren, of die kaolienwitte huid niet afgeeft, en ze peilden de ondoorgrondelijke diepten van blauwe kattenogen. Dorpskinderen zijn goed in het aanstaren en op schoot zitten want de gezinnen zijn groot en de aandacht is verdund, er valt in het dorp geen moer te beleven en er zijn geen taboes op het aanhalen van vreemde volwassenen. Een van de kinderen had nogal wat bloed aan zijn voet. Hij was die nacht afgetapt door een vampiervleermuis...

Lees verder in: 'Post uit Saamaka'

Actueel in Beeld

The show must go on

CENTRUM - Wie denkt dat Amsterdam na de paasvakantie er even rustig bij gaat liggen, komt bedrogen. Deze foto's nam ik op woensdagmiddag, op weg naar huis van het werk. Het weer overwegend grijs, en er hing niets spannends in de lucht. Maar komend van de Damrak, vanuit het Centraal Station, werd ik gegrepen door dit verrassende beeld toen ik eenmaal in de kom van de Dam aankwam. Het lijkt alsof de mensen dwingend met de zweep en symetrisch worden geposteerd voor een statiefoto voor het paleis. Alsof ze verplicht worden naar de show te kijken. “Ik ben de leider van de Jehovah's getuigen en dit zijn mijn volgelingen”, grapt de straatartiest in het Engels. En passant neemt hij passanten in de maling. Amsterdam: als je maar gek genoeg doet, dan kan je goed verdienen van de straat. Sommige straatartiesten verdienen voldoende om ‘te overwinteren’. Ik moest helemaal op de trambaan gaan staan om het paleis er geheel op te krijgen. Wat ik ook zo mooi vind is de diversiteit aan mensen in het publiek. Waren we altijd maar zo eensgezind. (klik fotootje linksboven voor beter beeld).

Meer: 'Actueel in Beeld'

Actueel in Beeld

Zalig Witte Pasen !

I' am dreaming of a white Eeeeasternnn...' Misschien kunnen we dat beter met zijn allen gaan zingen in plaats maar blijven dromen van een witte Kerst. En dan zeggen we ook niet meer: "Vrolijk Pasen!" Maar: "Zalig Paasfeest." Toch ook wel mooi dat het sneeuwt in de tijd dat we herdenken dat Jezus de dood overwon - en met Hem de mensheid. Immers licht overwon duisternis. Ik kan het me - hoewel ik erbij sta en er naar kijk - gewoon niet voorstellen hoe roerig dit jaar maart zijn staart is! Hm, dan krijgen we ook nog april die doet 'wat-ie wil'.

Wie weet wordt het nog super kil. Toen ik mijn jas aantrok om Tweede Paasdag tegemoet te gaan, scheen de zon nog volop. Eenmaal op straat werd ik ontvangen door deze wonderlijke speling van de natuur. Dit lieve Aziatische vrouwtje wilde heel graag modelleren. Wel moest ik haar de foto's sturen. Ze heeft geen internet. Dus moet ik ze gaan laten afdrukken. Voor wat hoort wat. Ook wel een mooie gedachten dat wildvreemden elkaars adressen uitwisselen. Vast de zegen van Witte Pasen.

Deining a/d Amstel

Halal
Paashaas

Ay baya. Wat luisteren we slecht naar elkaar. Eigenlijk wilde ik het deze week hebben over de afgetreden Amsterdamse wethouder Hennah Buyne, maar bepaalde reacties op mijn vorige bijdrage - 'Surinaamse Fatwa' - nopen mij dat even uit te stellen. Ik had gesteld dat als moslimorganisaties met net zo veel vuur, als zij dat tegen Wilders doen, zouden uitspreken tegen extremisten die in naam van Allah dood en verderf zaaien, er voor een figuur als Wilders weinig voedingsbodem zou overblijven. En ook dat door bepaalde islamitische leiders de Koran als ‘effectief onderdrukkingstool’ wordt gebruikt. Mensen daarmee heb ik niet gezegd dat de Koran een onderdrukkingstool is, maar dat die door sommigen als zodanig wordt misbruikt! Ook was er een reactie als zou ik ‘haat zaaien’...

Luister scherper in: 'Deining a/d Amstel'

Actueel in Beeld

Grijs Nederland bekent kleur

CENTRUM - Er werden wel 5.000 mensen verwacht op de jaarlijkse massabijeenkomst van de organisatie ‘Nederland bekent kleur’ op de Dam. Maar zoveel kwamen er bij lange na niet. Ongetwijfeld willen velen Geert - 'not wanted' - Wilders doodzwijgen, maar zeker weten dat het winterse weer ook parten speelde. De sfeer was er net minder om. Natuurlijk kreeg Wilders veel aandacht maar om nou te spreken van een anti-Wildersmanifestatie gaat te ver. Er waren veel ouders met jonge koters. Wellicht dat we op deze wijze in een verdraagzame toekomst moeten investeren. Het weer mag dan wel grijs zijn, maar kleurrijk waren de vele spandoeken en leuzen. En ach, de speeches waren zoals altijd hetzelfde. Geen nieuwe boodschappen, hooguit een nieuwe hoofdrolspeler of zo je wil: zondebok. Het was vooral een gezellig samenzijn. En daarmee begint eendracht. Dus geslaagd en nuttig is een dergelijke manifestatie zeer zeker. Al zou er meer gefeest moeten worden in plaats van al die zware woorden.

Zie: kleurrijk verslag

Deining a/d Amstel

Surinaamse
Fatwa

Afgelopen week hebben ook de Surinaamse religieuze leiders zich uitgesproken over Geert Wilders. Ze vinden hem ‘dom’. Wel, als Surinaamse religieuze leiders een dergelijk fatwa tegen je uitspreken dan heb je het wel erg bont gemaakt! Toen ik op een morgen CNN aanzette en een hysterische meute bebaarde mannen in jurken in de Afghaanse woestijn te keer zag gaan, en daarbij de Nederlandse en Deense vlag verbrandde, moest ik eigenlijk wel lachen. De soap “Wilders” wordt steeds kolderieker. Het leek wel een scène uit de Monty Pythonfilm ‘Life of Brian’ (de persiflage op het leven van Jezus Christus, waar christenen zich massaal om doodlachten). Het zag er allemaal zo primitief uit. En het draaiboek droop ervan af. Er wordt gewoon een groep straatarme ongeletterden opgejut en losgelaten. En dan denk bij mezelf: weten ze überhaupt wel waar Nederland of Denemarken ligt? Hebben ze überhaupt weleens een atlas of een boek in hun handen gehad...

rebelleer verder in: 'Deining a/d Amstel'

Actueel in Beeld

Amsterdam heeft het nog steeds

CENTRUM - ‘Amsterdam heeft het’, was ooit de gevleugelde marketingslogan van de stad. Ten tijde van burgemeester van Ed van Thijn. Die overigens hilarisch naast greep toen hij een gooi deed naar het binnenhalen van de Olympische Spelen. De softdrugbranche ging er toen mee aan de haal en kwam met haar eigen versie ‘Amsterdam hasj it’ op T-shirts en dergelijke. Maar Amsterdam heeft het kennelijk nog steeds, blijkt uit deze foto. En zeker Het Rembrandthuis. Deze zondag was het buitengewoon miezerig, regenachtig weer en best koud. Oftewel hondenweer. Desondanks stonden toeristen en dagjesmensen in de rij om fasegewijs het krappe museumpje binnen te mogen. Uiteraard gaat het om de naam van de wereldberoemde Nederlandse schildersmeester, maar de tentoonstelling ‘Maria Sibylla Merian & Dochters – Vrouwenlevens tussen kunst en wetenschap’, die onlangs werd geopend, heeft ongetwijfeld haar multiplier effect. Overigens was vroeger toeristentijd in de hoofdstad seizoengebonden. Ook nog zo’n tien jaar geleden toen ik naar Suriname vertrok. Inmiddels blijkt dat de Amsterdamse carrousel het hele jaar door klokkie rond gaat.

Zie meer: 'Actueel in Beeld'

Deining a/d Amstel

Eurotieke
Zone

Als ik één ding heb geleerd van leven in Suriname als ontwikkelingsland, dan is het wel dat armoede big business is. Hoe meer hyperinflatie des te meer woekerwinsten maken geld- en goederenhandelaren. Toen Wijdenbosch net de regeermacht had weggekaapt, zei een vriend aan een terras in Paramaribo: “Als de dollarkoers 1 op 750 wordt, dan ben ik weg uit dit land.” We lachten er nog om. Maar uiteindelijk, toen Wijdenbosch in 2000 vervroegd werd verjaagd door de verarmde en hongerende massa, was de koers ruim drieduizend Surinaamse guldens voor één Amerikaanse dollar. Ik vond het maar bizar. Voor mij was het een schouwspel waaraan ik deelnam en tegelijkertijd buiten stond. Ook ik had natuurlijk te maken met de dagelijkse prijsstijgingen en raakte de tel volledig kwijt. Maar ik verdiende “valuta” zoals dat heette...

Devalueer verder in: 'Deining a/d Amstel'

Post uit Saamaka

Akusuwe

door Menno Marrenga

De grote houtbedrijven werken met bulldozers, skidders en vrachtwagens. Maar die komen niet zo ver het bos in, en de Saamaka houthakkers doen alles nog zelf. Vrouwen en kinderen dragen op het hoofd de planken het bos uit, soms zeven kilometer ver. Dat dragen is meer werk dan het zagen, daarom kunnen de lokale houthakkers niet concurreren tegen de grote houtzagerijen en dat is jammer. Alle houthakkers hier dromen daarom van tractoren. Ik hoor tientallen plannen om tractoren te kopen. Van vier tractoren die in Saamaka zijn gebracht heb ik wrakken gezien: ze hebben nooit echt gewerkt. Van twee tractoren beweert men dat ze hout transporteren maar ik heb ze nog nooit in actie gezien. Tractoren zijn hier blijkbaar geen succes: te duur, en ze passen niet goed in een korjaal. Eigenlijk maar goed ook, want tractoren vernielen het bos. Daarom heb ik een motorkruiwagen uitgevonden: een tweewielig karretje, zo’n ding waar een ploeg of grasmaaimachine mee wordt aangedreven. Ik heb er een rek op geknutseld waar je planken op kan laden. Akusuwe, zo doopten de houthakkers hem...

Zwoeg verder in: 'Post in Saamaka'

Stadsgezicht in Beeld

Gulliver verdwaald?

klik foto's voor vergroting

OOSTERDOKSEILAND - Nee, dit is geen reuzenschip uit een eigentijdse versie van Gullivers Reizen. Dit zijn de contouren van het NEMO, het science center, gebouwd op de fundamenten van de IJtunnel en gelegen aan het Oosterdok. Het NEMO (New Metropolis) lijkt een schip te suggereren maar stelt de ingang van de IJtunnel voor, gespiegeld ten opzichte van de grond. Bij het gebouw ligt de replica van het 16e eeuwse VOC-schip en Oost-Indiërvaarder “De Amsterdam” aangemeerd.
Bij zonsopkomst, tijdens het ochtendgloren, vormen zij tezamen dit sprookjesachtige optisch bedrog. Wie dan vanuit het Centraal Station richting het Oosterdokseiland kijkt, waar het drijvende Chinese restaurant “Sea Palace” ligt, waant zich ook nog eens in een Chinese havenstad te zijn aangekomen. Dus je kunt begrijpen dat ik elke dag met veel plezier naar mijn werk fiets. Ons kantoor is gelegen op de tiende verdieping van het Post CS-gebouw (het voormalig PTT-hoofdkantoor op de Oosterdokskade) en biedt dagelijks inspirerende stadsuitzichten. Zo centraal gelegen dat ik me - ondanks ik op kantoor vertoef - niet afvraag: "Wat gebeurt er in Amsterdam?" Want ik zit er dagelijks letterlijk bovenop.

Haarscherpe weergave

schoolvoorjournalistiek.com

Nog altijd
weggefilterd

door Brainwave

In 1996 vertrok ik naar Suriname met als voornaamste bagage een identiteitscrisis van jewelste. Ik voelde me geen Nederlander meer. Ach, natuurlijk had ik mijn leven lang ook opmerkingen naar mijn hoofd geslingerd gekregen zoals ‘roetmop’, ‘sambo’ en ‘rot naar je eiland’. Dus ik was niet naïef als het om racisme ging. Maar ik bleef optimistisch gestemd omdat ik rooskleurig geloofde in een toekomst dat we op een dag allemaal Nederlanders zouden zijn. Bovendien had ik ook een rotsvast geloof in het sprookje dat Nederland het ultieme tolerante en progressieve land was. Maar begin jaren negentig werd het ‘minderhedendebat’ aangezwengeld en de Nederlandse samenleving voor het gemak opgedeeld in ‘autochtonen’ en ‘allochtonen’. Het heeft daarna nog een paar jaartjes geduurd maar al gauw kwamen de eerste barsten in dit rotsvaste geloof.

Lijmen in: 'Deining a/d Amstel'