Amsterdam graaft zich de blubber
CENTRUM - Amsterdam graaft zich letterlijk de blubber van het Noorden naar het Zuiden. Ik heb het geluk elke dag – op weg naar mijn werk – langs een belangrijk deel van de toekomstige NoordZuid-lijn te mogen fietsen. Ik vind het maar inspirerend om al die arbeiders in hun lichtgevende vestjes te zien. Bouwen aan je stad! Over het algemeen worden de werkzaamheden aan het zicht onttrokken. Maar bij het Rokin is sinds deze week toch ineens iets zichtbaar. Hier worden de wanden gegoten van wat station 'Rokin' zal gaan heten. ‘Dam (Square)’ 
had veel mooier geweest. Maar ja, beleidsbepalers willen altijd afwijkend beslissen. Een van de betongieters is trouwens pessimistisch over het tempo. “Je mag van geluk spreken als je 2015 rijdt. Maar het is ook de ambtenarij die veel afremt.”
Het is overigens ongelooflijk gevaarlijk werk zoals de mannen langs de wanden moeten klauteren zonder gordel: één misstap en je valt een gewisse dood tegemoet.
Op school heb ik geleerd dat het veel moeilijker is om een metrolijn aan te leggen in de zachte Hollandse bodem in vergelijking met bijvoorbeeld de Franse rotsbodem. “Het is allemaal blubber”, aldus de betongieter. Het wil deze middag niet echt lukken. Het cement moet eigenlijk in de mal blijven, maar sijpelt in een boven hoek er net zo hard weer uit. Tot wanhoop en ergernis van de voorman. Nadat zowat een hele cementwagen leeg is gegoten wordt de doek in de ring gegooid. Overigens komt de metrolijn nog dieper
te liggen. “Zo’n 36 meter”, vertelt de betongieter. Hij is al wezen kijken. “Voordat je helemaal beneden bent ben je wel een half uurtje zoet en voel je je gewrichten niet meer.” Gelukkig zullen er tenzijnertijd voor de miljoenen reizigers roltrappen zijn aangelegd.
had veel mooier geweest. Maar ja, beleidsbepalers willen altijd afwijkend beslissen. Een van de betongieters is trouwens pessimistisch over het tempo. “Je mag van geluk spreken als je 2015 rijdt. Maar het is ook de ambtenarij die veel afremt.”
Het is overigens ongelooflijk gevaarlijk werk zoals de mannen langs de wanden moeten klauteren zonder gordel: één misstap en je valt een gewisse dood tegemoet.Op school heb ik geleerd dat het veel moeilijker is om een metrolijn aan te leggen in de zachte Hollandse bodem in vergelijking met bijvoorbeeld de Franse rotsbodem. “Het is allemaal blubber”, aldus de betongieter. Het wil deze middag niet echt lukken. Het cement moet eigenlijk in de mal blijven, maar sijpelt in een boven hoek er net zo hard weer uit. Tot wanhoop en ergernis van de voorman. Nadat zowat een hele cementwagen leeg is gegoten wordt de doek in de ring gegooid. Overigens komt de metrolijn nog dieper
te liggen. “Zo’n 36 meter”, vertelt de betongieter. Hij is al wezen kijken. “Voordat je helemaal beneden bent ben je wel een half uurtje zoet en voel je je gewrichten niet meer.” Gelukkig zullen er tenzijnertijd voor de miljoenen reizigers roltrappen zijn aangelegd.
